Het eerste van Schaakmat Westland verliest haar vierde match. Meerdere spelers lijken de vorm maar niet te kunnen vinden, waardoor we nu als hekkensluiter het rechter rijtje in de ranglijst afsluiten.
Een uitwedstrijd naar het bruisende Nieuw-Beijerland staat garant voor de nodige spanning. Vorig jaar eindigde de match in 4-4, ook toen deed WSC zichzelf te kort. Deze keer begon de match goed, de opstelling pakte goed uit en Rokado miste een van de sterkere spelers. Met een verlies werd door de Westlanders geen rekening gehouden, de vraag was wel wie pakken de punten?
De volgorde heb ik niet precies meegekregen, maar in korte tijd waren vier borden klaar. Marnix op bord 3 drukte zijn tegenstander langzaam van het bord. Hij had een heelal aan ruimteoverwicht en nauwelijks zwaktes waar zijn tegenstander op kon spelen. Terwijl Marnix rustig zijn stelling kon versterken, was zijn tegenstander gedwongen herhalingszetten uit te voeren. Het leek wel zugzwang. Op het moment dat hij op het punt stond door te drukken, kreeg ie ook nog hulp van zijn tegenstander die zelf de stelling opende. Drie zetten later gingen de stukken in de doos. (0-1)
Michiel speelde op het eerste bord tegen hun sterkste speler. Vorig jaar was ie onze topscoorder, dit jaar lijkt het maar niet te lukken. De stelling van Michiel zag er prima uit, hij had wel zoals vaker veel meer tijd gebruikt dan zijn tegenstander. Ik heb het verloop niet kunnen aanschouwen en begrijp dan ook nog steeds niet dat hier een nul het resultaat was. (1-1)
Daarna hadden we een meevaller op bord 2. Paul had zijn stelling vrij vroeg open gegooid en moest meerdere zwakke plekken in de gaten houden. Zijn tegenstander kon echter niet het juiste plan vinden en had waarschijnlijk niet door, na een paar mindere zetten, dat hij niet meer voor de winst speelde. Paul nam het heft terecht over en combineerde er rustig op los tot het punt binnen was. (1-2)
Met een 2-1 voorsprong op de eerste drie borden leek er niets aan de hand, 2,5 bordpunt moet wel te doen zijn. Maar het is zo'n seizoen waarin het blijkbaar niet mag.
Johan op bord 8 had een moeizame partij. Hoewel het qua materiaal gelijk was, had zijn tegenstander met een dame op de lange diagonaal een gaatje op g7 en een paard in de aanval het heft in handen. Deze stelling was niet te bolwerken en de stand was weer gelijk (2-2)
Beide teams kregen er nog een halfje bij. Op het zevende bord was met Michael met zijn tegenstander bezig met een potje 'pak jij wat, dan pak ik wat'. Dit resulteerde in een eindspel van beide een koning, loper en drie pionnen. (2,5-2,5)
Henk had op bord 4 een dame minder, maar een paard, toren en twee pionnen als vergoeding. Manfred op bord 6 had zijn tegenstander na een pionoffer in de opening al de hele match onder druk en Timon op bord 5 was zijn stelling aan het verbeteren. Dat zou minimaal 4-4 worden.
Tot dat Leo, die de rol van scheidsrechter had overgenomen van de officiële scheids, die helaas wegens privé omstandigheden huiswaarts moest, ingreep in de partij van Timon. Heel koeltjes werd Timon meegedeeld dat zijn vlag was gevallen. Timon kijkt verbaasd naar Leo, om zich heen en naar zijn notatie briefje. Timon wrijft nog eens goed over het briefje om aan te tonen dat hij toch echt de 40 zetten heeft gehaald. Daarmee wijzend op een dubbele lijn onder de laatst opgeschreven zet. De priemende ogen van Leo dwingen Timon nog eens goed te kijken. En dan ziet hij het, het blijkt een notatie formulier uit de 17e eeuw, toen lag blijkbaar de tijdscontrole bij 35 zetten. Het ongeloof nam toe en je zag Timon denken " zo heb ik nog nooit verloren". Maar de realiteit is keihard (3,5-2,5) achter.
Toen was het de beurt aan Henk, die naar eigen zeggen goed heeft gestaan met al het materieel tegen die ene dame. De meeste teamgenoten dachten daar anders over, maar wellicht dat de computer Henk gelijk geeft. In elk geval ging ook hij ten onder en was de strijd beslecht. (4,5-2,5)
Manfred had in tijdnood de knock-out gemist omdat hij op safe speelde en deze variant ook leek te winnen. In plaats van de geofferde pion achter, stond hij inmiddels een pion voor met het initiatief in handen. De stelling bleek echter verraderlijk complex en meer dan remise was er niet te halen. Daarmee was de 5-3 nederlaag een feit. Een domper voor de Westlanders, want in het bruisende Beijerland had het moeten gebeuren. Maar goed laten we de tweede helft van 2017 maar snel vergeten en er van uit gaan dat 2018 ons beter gezind is.