In de 5e ronde moest Schaakmat Westland 2 het opnemen tegen het hoger gerate EsPion 1 uit Amsterdam.
Aan het eerste bord werd in de partij van Johan al snel de vrede getekend en tot remise besloten, zodat beide teams van de nul af waren.
Rond dat moment was de tegenstander van Leno (met wit) aan bord 4 aan een opmars op de damevleugel begonnen. Deze kon echter gecounterd worden met een pionnenopmars in het centrum. Later in de analyse bleken er verschillende varianten te zijn die beide spelers kansen gaven, maar in de partijvoortzetting kwamen de stukken van de witspeler beter te staan en kon afgerond worden met een beslissende aanval op de koningsvleugel.
De overige partijen gaven wel wat hoop op een positieve teamuitslag. Leo stond aan bord 2 een pion voor, terwijl de stukken van de tegenstander ook niet optimaal leken te staan. Het voordeel werd uitgebreid met een kwaliteit en dat resulteerde in een stelling die Leo niet meer uit handen zou geven.
Henk op bord 5 met zwart was op een vaag gambiet ingegaan en had in ruil voor een pion een storm over zich heen gekregen. Rond zet 35 leek het onhoudbaar maar zijn tegenstander verslikte zich. In gierende tijdnood haalde zwart alle dreiging eruit en pakte en passant een loper mee.
Aan bord 7 stond Marcel onder zware druk en leek zijn tegenstander alles in gereedheid te brengen om het volle punt binnen te halen.
Ook aan bord 8 had de Westlandse speler, in dit geval Theo, het moeilijk. Een aanval op de vijandelijke koning leek niet voldoende door te slaan en zwart was bezig om via de damevleugel een eigen aanval op te zetten.
Normaal gesproken zou dat betekenen dat we op de resterende borden nog 1 vol bordpunt nodig zouden hebben om de teamwinst binnen te slepen.
Dat leek op zich geen probleem. Een eerste blik op de partij van Dirk aan bord 6 leek te wijzen op een stelling die rijk was aan tactische mogelijkheden, maar met het tijdvoordeel wat Dirk had opgebouwd leken de kansen positief.
Dan bleef nog over de partij van Karg aan bord 4. Zoals gewoonlijk weer een partij die zich lastig door buitenstaanders laat beoordelen. De pionnen leken aan beide kanten als een soort harmonica in elkaar verweven, waarbij alleen nog een breekzet op de damevleugel mogelijk was. Of dat nog wat zou opleveren was de vraag, maar Karg had er zelf in ieder geval voldoende vertrouwen in om een remiseaanbod af te slaan en door te spelen.
IJzer is niet met handen te breken: de partij van Marcel ging inderdaad verloren. Henk wist zijn materiele voordeel uit te breiden en om te zetten naar partijwinst. Theo's aanval was gestrand en die van zijn tegenstander had tot materiaalwinst geleid. Hoewel hij nog tot het laatst doorspeelde was verlies onvermijdelijk.
Ondertussen was de partij van Karg toch in remise geëindigd. En dat betekende dat een gelijkspel zeker was en een halfje in de partij van Dirk genoeg om de winst binnen te slepen.
De partij van Dirk was inmiddels in een eindspel beland met een loper tegen een paard en beide nog een toren. Dirk leek de meeste kansen te hebben om nog wat pionnetjes op te snoepen. Ook had hij nog steeds een groot voordeel op de klok. Een remiseaanbod kon noch op tijd noch op stelling geweigerd worden en zo nam Dirk geen onnodig risico en stelde de teamwinst van 4½ -3½ veilig.
Met 5 uit 5 staan we nu mooi in de middenmoot met 2 matchpunten minder dan koploper Voorschoten.