De zesde ronde van de KNSB zit er weer op. Op het programma een thuiswedstrijd tegen het Zeeuws-Vlaamse Landau uit Axel. Hoewel de Zeeuwen degradatiekandidaat nummer 1 zijn in deze poule, blijven ze knokken voor elk bordpunt. Zo ook in De Lier, waar zoals dat hoort bij degradatiewedstrijden, de spanning tijdens de match aardig opliep.
De Zeeuwen, hebben de nodige moeite om bij uitwedstrijden een team te formeren. Naar ik begrijp was het ook deze keer spannend of een compleet achttal zou afreizen naar het Westland. Desalniettemin, stond er een gemotiveerde ploeg om de degens te kruisen. Gedeeltelijk samengesteld met vaste basisspelers en dit keer aangevuld met coryfeeën uit het verleden, die nog steeds voor een verrassing kunnen zorgen.
Paul opende de score op het achtste bord. Beide spelers waren tevreden met een halfje in het middenspel. Zij konden na een korte analyse genieten van de prestaties op het ijs in Inzell. (0,5-0,5)
Vervolgens kwamen de Zeeuwen op voorsprong. Michiel op bord 2 had zijn pot goed opgebouwd en had de hele tijd een prettige stelling. Normaal gezien zou dit tot meer dan een halfje voor ons leiden. Helaas deze keer niet, een mat achter de paaltjes, kwam over de diagonaal en de stukken konden in de doos. (0,5-1,5)
Manfred op bord 6 kon de stand weer gelijk trekken. Tot aan het middenspel ging de partij gelijk op, in het middenspel moest zwart een dubbelpion accepteren op de e-lijn. Daar stond tegenover een toenemende activiteit van de zwarte stukken. Helaas was het vervolg van zijn tegenstander niet actief genoeg. Een toren op d4 had geen weg terug meer door een paard op d6. Die toren werd naar slechte velden gedirigeerd en met een leuke combi ging die toren verloren. (1,5-1,5)
Daarna ben ik de volgorde van het wedstrijdverloop enigszins uit het oog verloren. Maar volgens mij vielen in korte tijd drie resultaten achter elkaar. Timon op bord 7 en Johan op bord 5 hadden beiden een punt gescoord. Johan was in een betere stelling even de grip kwijt, maar dat werd niet afgestraft waardoor hij alsnog kon toeslaan. Bij Timon ging het volgens mij geleidelijk beter. Daar stond een nul tegenover op bord 3. Henk had een zware middag. In een variant van het Frans was hij kwijt hoe het verloop het best uitgevoerd kan worden. Dit koste de nodige tijd, maar speelt ook lastig. Zeker tegen een jonge tegenstander die die variant wel goed beheerst en een goede pot op het bord legde. Al met al waren we wel op voorsprong gekomen. (3,5-2,5)
Een nette remise op bord 1 bij Michael zorgde voor het eerste matchpunt voor de Westlanders. (4-3)
Dus alle ogen gingen naar het laatste bord waar nog spektakel te beleven was. Marnix speelde op bord 4 een goede pot en had een betere stelling en een pion meer. Maar beide spelers hadden nog twee minuten op de klok en moesten nog de nodige zetten uitvoeren voordat extra tijd toegevoegd zou worden. De stukken van Marnix domineerden het bord, maar zijn tegenstander kon hem mogelijk van de wijs brengen met de nodige swindelzetten. Gelukkig voerde Marnix dit gecontroleerd uit, ondanks dat de klok nu en dan onder de 20 seconden kwam. En nog voordat de veertigste zet werd bereikt kon de zeeuwsvlaming de handdoek in de ring gooien. Daarmee was een 5-3 overwinning een feit, die redelijk regelmatig tot stand kwam maar waar Landau kansen heeft gehad op meer.
De stand in de poule is overigens nu behoorlijk spannend met vier koplopers op 8 matchpunten gevolgd door twee teams, waaronder Schaakmat Westland op 7 matchpunten. Dat wordt een spannende ontknoping in de tweede klasse!